Κατά ένα(ν) λιγότερο ο πληθυσμός των Αντικυθήρων! Ο τελευταίος να κλείσει την (μπουκα)πόρτα.

 Η μοναξιά δεν είναι τόση σκληρή γιατί (κάποιες φορές) είναι επιλογή. Η απομόνωση όμως σκοτώνει. Ακόμα και τα σκληροτράχηλα αγριοκάτσικα των Αντικυθήρων. Ποιος ξέρει τι οδήγησε στο θάνατο αυτό το ζωντανό? Μήπως κάποιο μέλος της αγέληςσυντροφός του έγινε μεζές στους τελευταίους επισκέπτες του νησιού, και δεν άντεξε τον χωρισμό?
Ακόμα κι ομάδα των εθελοντών/ανασκαφέων/αρχαιολόγων εγκατέλειψε το νησί αφήνοντας πίσω τους "συντρίμμια". Δηλ. τις σκηνές τους που δεν άντεξαν τον Βοριά.

Τώρα η πολύχρωμη φουσκωτή μπάλα παίζει μόνη της στην παραλία του Ξηροπόταμου, θυμίζοντας ότι πριν μερικές μέρες στο ξεχασμένο (από την Πολιτεία και τον Δήμο Κυθήρων) νησί,έπαιζαν και γελούσαν ανέμελα παιδιά.
Μικρά και μεγάλα.
Μόνο τα πολύ μεγάλα έμειναν πίσω, μαζί με τον άγιο τους.
Κουράγιο Μύρωνες...