Μπορεί το τραγούδι να ισχυρίζεται ότι " τα Κύθηρα ποτέ δεν θα τα βρούμε", αλλά πιθανόν ο στιχουργός να λογάριαζε χωρίς τον Έλληνα ναυτικό. Και προς τιμή τους οι κάτοικοι της Νεάπολης αναγνωρίζουν την αξία του γι αυτό και έστησαν στο λιμάνι ένα "ολοζώντανο" άγαλμα με τον μπρούντζινο ναύτη έτοιμο να πετάξει το "υβιλάι"
[μακρύ λεπτό σχοινί, το οποίο ρίχνεται με ένα βαρίδι στην άκρη από το πλοίο στην προκυμαία, για να ρυμουλκηθεί ο κάβος που δένεται στην άκρη του και να δεθεί στη δέστρα της προκυμαίας].
Επιβιβαζόμαστε στο...
Φέρυ "Πορφυρούσα" και σαλπάρουμε. Επόμενη στάση Κύθηρα.
Μόνο που δεν είναι ο τελικός μας προορισμός...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου